Gry komputerowe w edukacji

Światowy kierunek w edukacji, oparty na wykorzystywaniu gier do nauczania rozwija się już od 2003 roku. Wtedy to amerykański badacz James Gee zaczął opisywać ich wpływ na rozwój poznawczy. Od tej pory nastąpiła prawdziwa eksplozja zainteresowania grami. Okazało się m.in., że gry komputerowe pozwalają rozwijać kluczowe kompetencje XXI wieku, do których zalicza się umiejętność przetwarzania informacji, globalnego komunikowania się oraz zarządzania procesem uczenia.

Ponadto badania prowadzone w różnych ośrodkach na świecie coraz częściej wskazują na wartość gier i ich wpływ na rozwój kreatywności czy też szybkości w podejmowaniu decyzji.  Gry przestały być już wyłącznie beztroską rozrywką. Na rynku istnieje obecnie rozbudowany segment nie tylko gier edukacyjnych, ale także pomagających leczyć młodych pacjentów w trakcie chemioterapii czy rozwijających pracę mózgu, tak zwanego oprogramowania typu brain fitness.

Wielu dorosłych, w tym również nauczycieli, wciąż negatywnie odnosi się do gier komputerowych, które stały się nieodłączną częścią rozrywki dzieci. Wywodzi się to stąd, że większość osób ze starszego, „analogowego” pokolenia nie zna ich i nie umie z nich korzystać. Nie wszystkie gry muszą jednak polegać na „strzelaniu do celu”. Obecnie można wybierać spośród setek gier rozwijających różne umiejętności, od zręcznościowych wpływających na refleks po językowe, w których uczniowie muszą np. dopasować obcojęzyczne słówka do obrazków, matematyczne, uczące np. tabliczki mnożenia czy strategiczne, które symulują np. prowadzenie własnego przedsiębiorstwa.

Materiały dydaktyczne, które przypominają w obsłudze gry powodują bowiem, że uczenie jest dla dzieci bardziej atrakcyjne, a zapamiętywanie nowych treści łatwiejsze. Nowe zapisy MEN w podstawie programowej mówią m.in. o konieczności wprowadzania elementów edukacji poprzez zabawę, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci najmłodszych. Zapisy te wpisują się w trend nazywany edutament, czyli połączenia edukacji z zabawą. Wiele programów i aplikacji edukacyjnych bawiąc, uczy niezwykle efektywnie. Często maluchy są tak zaabsorbowane programami wzorowanymi na grach komputerowych, że nawet nie uświadamiają sobie procesu uczenia się.

Ponadto uczniowie mogą wykorzystywać gry zarówno na lekcjach jak i w ramach pracy domowej. Nauka staje się wtedy bardziej urozmaicona, a na zagadnienia omawiane w szkole można spojrzeć z nowej, „świeżej” perspektywy. Ważna jest również okazja do sprawdzania się i eksperymentowania – uczeń ma okazję, by bez konsekwencji pozwolić sobie na porażkę w grze, co w życiowych sytuacjach często nie jest mile widziane.